Εσωτερική επαφή με Διδασκάλους ή Πλάνη του αστρικού πεδίου;

 

«Ο Διδάσκαλος δεν μου πρόσφερε λύση για κανένα από τα προβλήματά μου και δεν μου είπε τι να κάνω. Οι Διδάσκαλοι ποτέ δεν το κάνουν αυτό. Ποτέ δεν λένε σε ένα μαθητή τι να κάνει ή που να πάει και πώς να χειριστεί μια κατάσταση, παρά τις αερολογίες που λένε οι αγαθοί, καλοπροαίρετοι οπαδοί.

Ο Διδάσκαλος είναι ένας πολυάσχολος εκτελεστής και το έργο του είναι η παγκόσμια διεύθυνση. Ποτέ δεν τρέχει εδώ και εκεί, συζητώντας γλυκανάλατες κοινοτοπίες με μετριώτατους ανθρώπους, των οποίων η επιρροή είναι μηδαμινή, και η δύναμη προσφοράς υπανάπτυκτη.

Το αναφέρω αυτό, γιατί είναι ένα από τα πράγματα που πρέπει να πάψουν να αντιμετωπίζονται με ελαφρότητα, γιατί έχουν οδηγήσει σε σφάλματα πολλούς καλούς ανθρώπους . Μαθαίνουμε να γινόμαστε Διδάσκαλοι, με το να κυριαρχούμε στα δικά μας προβλήματα, με το να διορθώνουμε τα ίδια μας τα λάθη, με το να σηκώνουμε μερικά από τα φορτία της ανθρωπότητας και με το να ξεχνάμε τον εαυτό μας.»

Alice Bailey – Η ατέλειωτη αυτοβιογραφία

 

 

«Πραγματεύομαι αυτά τα προβλήματα λόγω της μεγάλης διάδοσής τους αυτή την εποχή, που οφείλεται στις δραστηριότητες διαφόρων θρησκευτικά ή ψυχολογικά υποκινούμενων ομάδων.
Tο Πρόβλημα της Καθοδήγησης είναι ιδιαζόντως δύσκολο στο χειρισμό του, γιατί εδράζεται σε μια έμφυτη ενστικτώδη αναγνώριση του γεγονότος του Θεού και του Σχεδίου του Θεού. Αυτή την έμφυτη, ενστικτώδη, πνευματική αντίδραση εκμεταλλεύονται σήμερα πολλοί καλοπροαίρετοι αναμορφωτές οι οποίοι δεν έχουν δώσει ωστόσο πραγματική προσοχή στο ζήτημα ή στα φαινόμενα της εξωτερικής ανταπόκρισης σε μια υποκειμενική παρόρμηση. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων είναι τυφλοί οδηγοί τυφλών.
Θα μπορούσαμε να ορίσουμε το πρόβλημα της καθοδήγησης σαν πρόβλημα της μεθόδου με την οποία ο άνθρωπος δια των διαδικασιών αυθυποβολής βυθίζεται σε μια κατάσταση αρνητικότητας κι (ενόσω βρίσκεται σ’ αυτή την κατάσταση) αποκτά επίγνωση ροπών, παρορμήσεων, φωνών, σαφώς εντυπωνόμενων εντολών, αποκαλύψεων των γραμμών συμπεριφοράς που πρέπει να επιδιώξει ή της σταδιοδρομίας που πρέπει να ακολουθήσει, συν μια γενική ένδειξη των γραμμών δραστηριότητας που ο “Θεός” προτείνει στο προσηλωμένο, αρνητικό, δεκτικό υποκείμενο.

Θα δούμε αυτή την τάση για υποκειμενική καθοδήγηση κάποιου είδους να αναπτύσσεται όλο και περισσότερο, καθώς η ανθρωπότητα θα προσανατολίζεται υποκειμενικότερα, θα αποκτά σαφέστερη επίγνωση των βασιλείων της εσώτερης ύπαρξης και θα κλίνει περισσότερο προς τον κόσμο της έννοιας. Γι’ αυτό το λόγο επιθυμώ να κάνω μια σχετικά προσεκτική ανάλυση των πιθανών πηγών καθοδήγησης, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να γνωρίζουν ότι το όλο θέμα είναι πιο αχανές και πιο περίπλοκο απ’ ό,τι νόμιζαν κι ότι θα ήταν σημάδι σοφίας να εξακριβώνουν την προέλευση της καθοδήγησης που είχαν κι έτσι να γνωρίζουν με μεγαλύτερη σαφήνεια την κατεύθυνση στην οποία οδηγούνται. Μην ξεχνάτε ότι η τυφλή, άλογη υποβολή κάποιου σε καθοδήγηση (όπως ασκείται προς το παρόν) καθιστά τελικά τον άνθρωπο ένα αρνητικό, εντυπώσιμο αυτόματο. Αν αυτό επικρατήσει παγκόσμια και οι τωρινές μέθοδοι αποβούν εδραιωμένες συνήθειες, η φυλή θα στερηθεί το πιο θείο απόκτημά της, δηλαδή την ελεύθερη βούληση. Ωστόσο δεν υπάρχει άμεσος κίνδυνος για κάτι τέτοιο, αν οι νοήμονες άνδρες και γυναίκες του κόσμου σκεφθούν διεξοδικά αυτό το πρόβλημα.
Η ζωή δεν απαιτεί συναίνεση και αποδοχή. Aπαιτεί δραστηριότητα, το χωρισμό των καλών κι ανώτερων αξιών από τις ανεπιθύμητες, την καλλιέργεια εκείνου του πνεύματος του αγώνα που θα επιφέρει οργάνωση, κατανόηση και μια τελική ανάδυση σ’ ένα βασίλειο χρήσιμης πνευματικής δραστηριότητας.

Ανυπομονώ να αντιληφθούν οι αναγνώστες μου ότι το πεπρωμένο ποτέ δεν προόρισε τον άνθρωπο να είναι ένα αβοήθητο θύμα των περιστάσεων ή το αυτοϋπνωτισμένο όργανο μιας διακηρυχθείσας, αλλά μη αναπτυγμένης, θειότητας. O άνθρωπος προορίζεται να είναι ο νοήμων ρυθμιστής του δικού του πεπρωμένου και ο συνειδητός εκφραστής της έμφυτης θειότητάς του, του ένδον Θεού.
Οι σχολές των εσωτεριστών, των θεοσόφων και των ροδοσταύρων έχουν τις δικές τους μορφές αυτής της πλάνης της καθοδήγησης. Υποβιβάζουν το σπουδαστή σε μια κατάσταση όπου καθοδηγείται και διευθύνεται από απατηλές φωνές. Συχνά οι αρχηγοί της οργάνωσης ισχυρίζονται ότι είναι σε άμεση επικοινωνία με ένα Διδάσκαλο ή με ολόκληρη την Ιεραρχία των Διδασκάλων από τους Oποίους λαμβάνονται διαταγές. Oι διαταγές αυτές διαβιβάζονται στις τάξεις των μελών της οργάνωσης κι αναμένεται απ’ αυτά πρόθυμη και αναντίρρητη υπακοή. Πολλές απ’ τις ψυχολογικές δυσχέρειες που απαντώνται στις λεγόμενες εσωτερικές ομάδες μπορούν ν’ αναχθούν σ’ αυτή τη στάση και στη διατήρηση για το νεόφυτο της απατηλής ελπίδας ότι θα ακούσει την φωνή του Διδασκάλου.

Ως προς αυτή δεν μπορώ παρά να επαναλάβω εντονότερα τα εξής γεγονότα:

1. Ότι ο στόχος κάθε διδασκαλίας που δίνεται στις πραγματικές εσωτερικές σχολές είναι να θέσει τον άνθρωπο συνειδητά σε επαφή με τη δική του ψυχή κι όχι με το Διδάσκαλο.
2. Ότι ο Διδάσκαλος και η Ιεραρχία των Διδασκάλων εργάζονται μόνο στο πεδίο της ψυχής σαν ψυχές με ψυχές.
3. Ότι η συνειδητή ανταπόκριση στην ιεραρχική εντύπωση και στο ιεραρχικό σχέδιο εξαρτάται από την ευαίσθητη αντίδραση που μπορεί να αναπτυχθεί και να γίνει μόνιμη ανάμεσα στην ψυχή του ανθρώπου και τον εγκέφαλό του μέσω του νου του.
4. Ότι πρέπει να έχουμε κατά νου τα ακόλουθα σημεία:

 Όταν ο άνθρωπος έχει συνειδητή επίγνωση του εαυτού του σαν ψυχής, τότε μπορεί να είναι σε επαφή με άλλες ψυχές.
 Όταν είναι συνειδητά μαθητής, τότε είναι σ’ επαφή και μπορεί να συνεργάζεται νοημόνως με άλλους μαθητές.
 Όταν είναι μυημένος, οι άλλοι μυημένοι αποβαίνουν γεγονότα στη ζωή και τη συνείδησή του.
 Όταν είναι Διδάσκαλος, η ελευθερία της Βασιλείας των Ουρανών είναιØ δική του κι εργάζεται συνειδητά ως ένα από τα πρεσβύτερα μέλη της Ιεραρχίας.
Όμως – κι αυτό έχει πρωταρχική σημασία – όλες αυτές οι διαφοροποιήσεις σχετίζονται με βαθμίδες έργου κι όχι με βαθμίδες προσώπων· υποδεικνύουν ψυχικές διευρύνσεις, αλλά όχι διαβαθμισμένες επαφές με προσωπικότητες. Ανάλογα με την αντιληπτή ψυχική ανάπτυξη πάνω στο φυσικό πεδίο, θα είναι και η ανταπόκριση στον κόσμο των ψυχών, του οποίου η απόκρυφη Ιεραρχία είναι η καρδιά και ο νους.

Συνεπώς, η καθοδήγηση στην οποία ανταποκρίνονται συχνά οι οπαδοί πολλών εσωτερικών σχολών δεν είναι εκείνη της Ιεραρχίας αλλά εκείνη της αστρικής αντανάκλασης της Ιεραρχίας· ανταποκρίνονται συνεπώς σε μια απατηλή, διαστρεβλωμένη, ανθρωποποίητη παρουσίαση ενός μεγάλου πνευματικού γεγονότος. Θα μπορούσαν, αν το ήθελαν, ν’ ανταποκριθούν στην πραγματικότητα.
Εκτός από τις κοινές αποκρυφιστικές και εσωτερικές σχολές που βρίσκονται σήμερα στον κόσμο, υπάρχουν ομάδες ανθρώπων καθώς και μεμονωμένα άτομα που ασκούν διάφορες μορφές διαλογισμού και γιόγκα. Μερικοί απ’ αυτούς τους ανθρώπους εργάζονται με πραγματική γνώση κι επομένως με ασφάλεια· άλλοι έχουν βαθιά άγνοια όχι μόνο των τεχνικών και μεθόδων αλλά και των αποτελεσμάτων που πρέπει ν’ αναμένονται απ’ τις προσπάθειές τους. Αποτελέσματα θα υπάρξουν αναπόφευκτα και το κύριο αποτέλεσμα είναι να στρέψουν τη συνείδηση προς τα μέσα, να αναπτύξουν το πνεύμα της ενδοσκόπησης και να προσανατολίσουν τον άνδρα ή τη γυναίκα στους εσώτερους υποκειμενικούς κόσμους και στα λεπτοφυέστερα πεδία ύπαρξης – συνήθως το αστρικό βασίλειο και σπάνια τον αληθινό πνευματικό κόσμο των ψυχών. Η νοητική φύση σπάνια γίνεται επικλητή και οι διαδικασίες που ακολουθούνται καθιστούν συνήθως αρνητικά και ήρεμα τα εγκεφαλικά κύτταρα, ενώ ο νους παραμένει αδρανής και συχνά μη αφυπνισμένος. Η μόνη περιοχή της συνείδησης που παραμένει συνεπώς ορατή είναι η αστρική. O κόσμος των φυσικών και απτών αξιών αποκλείεται· ο νοητικός κόσμος αποκλείεται εξίσου. Σας ζητώ να συλλογισθείτε αυτή τη δήλωση.

Έχει λοιπόν πραγματική αξία να μελετήσουμε τις πηγές από τις οποίες μπορεί να προέρχεται ένα μεγάλο μέρος αυτής της λεγόμενης “καθοδήγησης”. Χάρη σαφήνειας κι εντύπωσης προτείνω να απαριθμήσω αυτές τις πηγές πολύ σύντομα και χωρίς εκτενή σχόλια. Αυτό θα δώσει την ευκαιρία στον ειλικρινή και νοήμονα ερευνητή ν’ αντιληφθεί ότι το όλο θέμα είναι εκτενέστερο και πολύ πιο σπουδαίο απ’ ό,τι εικάζεται και μπορεί να οδηγήσει σε πιο προσεκτική ανάλυση των “τύπων καθοδήγησης” και στην κατανόηση των πιθανών καθοδηγητικών πρακτόρων των οποίων μπορεί να πέσει θύμα ο φτωχός και αδαής νεόφυτος:

1. Καθοδήγηση ή οδηγίες που προέρχονται από τον άνδρα ή τη γυναίκα στο φυσικό πεδίο, στον οποίο προσβλέπει για βοήθεια το καθοδηγούμενο πρόσωπο. Είναι σε μεγάλο βαθμό εγκεφαλική σχέση, ηλεκτρικής φύσης, που εδραιώνεται με συνειδητές επαφές στο φυσικό πεδίο και υποβοηθείται πολύ από το γεγονός ότι ο νεόφυτος γνωρίζει πολύ καλά τι ακριβώς θα έλεγε ο καθοδηγητής του σε κάθε δεδομένη περίσταση.

2. Η ενδοστρεφής στάση του νεόφυτου ή του μυστικιστή φέρνει στην επιφάνεια όλη την υποσυνείδητη “ζωή της επιθυμίας” του. Καθώς έχει μυστικιστική κλίση και πιθανόν ανατείνει κανονικά στο καλό και τη ζωή του πνεύματος, αυτή παίρνει τη μορφή ορισμένων εφηβικών τάσεων για θρησκευτική δραστηριότητα και πρακτικές. Όμως τις ερμηνεύει με όρους μιας σαφώς εξωτερικής καθοδήγησης και τις διατυπώνει στον εαυτό του με τέτοιο τρόπο που γίνονται για τον ίδιο η Φωνή του Θεού.

3. Η ανάκτηση παλαιών πνευματικών εφέσεων και τάσεων που προέρχονται από μια προηγούμενη ζωή ή ζωές. Αυτές είναι βαθιά κρυμμένες στη φύση του αλλά μπορούν να βγουν στην επιφάνεια μέσω ομαδικής διέγερσης. Έτσι ανακτά πνευματικές στάσεις και επιθυμίες οι οποίες σ’ αυτή τη ζωή δεν έχουν κάνει ως τώρα την εμφάνισή τους. Tου φαίνονται τελείως νέες και πρωτοφανείς και τις θεωρεί σαν θείες εντολές που έρχονται απ’ το Θεό.

4. H καταγραφόμενη “καθοδήγηση” μπορεί επίσης να είναι απλώς μια ευαισθησία σε φωνές και εντολές και καλοπροαίρετες προθέσεις αγαθών ανθρώπων που βρίσκονται στο δρόμο της επιστροφής σε ενσάρκωση. Tο πνευματικό δίλημμα της φυλής σήμερα προκαλεί τη γοργή επιστροφή πολλών προχωρημένων ψυχών στη ζωή του φυσικού πεδίου. Καθώς αιωρούνται στο μεταίχμιο της εξωτερικής ζωής, περιμένοντας τη στιγμή να ξαναγεννηθούν, προσεγγίζονται συχνά υποκειμενικά και ασυνείδητα από ανθρώπινα όντα σε ενσάρκωση, ιδιαίτερα τη νύχτα οπότε η συνείδηση βρίσκεται εκτός του φυσικού σώματος. Όσα λένε και διδάσκουν (συχνά καλά, συνήθως αδιάφορα σε ποιότητα και μερικές φορές τελείως αδαή) τα θυμάται ο νεόφυτος στις αφυπνισμένες ώρες της συνείδησης και τα ερμηνεύει σαν τη φωνή του Θεού που καθοδηγεί.

5. H καθοδήγηση μπορεί επίσης να έχει αστρική, συναισθηματική φύση και να είναι αποτέλεσμα επαφών που έκανε ο ζηλωτής (σταθερός στην έφεσή του αλλά αδύναμος στη νοητική του πόλωση) πάνω στο αστρικό πεδίο. Χρωματίζονται όλες από γοητεία και πολλοί καλοπροαίρετοι αρχηγοί ομάδων και οργανώσεων παίρνουν την έμπνευσή τους απ’ αυτές τις πηγές. Σ’ αυτές δεν υπάρχει αληθινή μόνιμη θεία καθοδήγηση. Μπορεί να είναι τελείως αβλαβείς, συμπαθητικές, ευγενικές και καλοπροαίρετες· μπορεί να τροφοδοτούν τη συναισθηματική φύση, να αναπτύσσουν υστερία ή έφεση· μπορεί να αναπτύσσουν τις φιλόδοξες τάσεις του θύματός τους και να το οδηγούν στις παρόδους της πλάνης. Όμως δεν είναι η φωνή του Θεού, ούτε οποιουδήποτε Mέλους της Ιεραρχίας, ούτε έχουν θεία φύση, όπως δεν είναι κατ’ ανάγκη θεία η φωνή οποιουδήποτε δασκάλου στο φυσικό πεδίο.

6. Η αποτυπωνόμενη καθοδήγηση μπορεί επίσης να είναι αποτέλεσμα του τηλεπαθητικού συντονισμού του ανθρώπου με τη διάνοια ή τις διάνοιες άλλων. Αυτό συμβαίνει συχνά στους πιο νοήμονες τύπους και σ’ όσους έχουν νοητική εστίαση. Είναι μια μορφή άμεσης αλλά ασυνείδητης τηλεπάθειας. Επομένως η καθοδήγηση προέρχεται από άλλες διάνοιες ή από τον εστιασμένο ομαδικό νου κάποιας ομάδας εργατών με τους οποίους ο άνθρωπος μπορεί να έχει μια αντιληπτή ή μη αντιληπτή συγγένεια. Έτσι η παρεχόμενη καθοδήγηση μπορεί να μεταδίδεται συνειδητά ή ασυνείδητα και μπορεί να είναι σε ποιότητα καλή, κακή ή αδιάφορη.

7. O νοητικός κόσμος καθώς και ο αστρικός κόσμος είναι γεμάτοι σκεπτομορφές κι αυτές μπορούν να προσεγγισθούν απ’ τον άνθρωπο και να ερμηνευθούν σαν παρέχουσες καθοδήγηση. Αυτές οι σκεπτομορφές μπορούν να χρησιμοποιηθούν κατά καιρούς απ’ τους Οδηγούς της φυλής για να βοηθήσουν ή να καθοδηγήσουν την ανθρωπότητα. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν από ανεπιθύμητες οντότητες και δυνάμεις. Μπορούν λοιπόν να είναι πολύ χρήσιμες, αλλά όταν ερμηνεύονται από τον άνθρωπο ότι ενσωματώνουν θεία καθοδήγηση κι ότι συνιστούν αλάνθαστο οδηγό (απαιτώντας έτσι κι εφελκύοντας τυφλή και αναντίρρητη αποδοχή) αποβαίνουν απειλή για την ελεύθερη δράση της ψυχής και δεν έχουν καμιά αληθινή αξία.

8. Καθοδήγηση μπορεί λοιπόν να έλθει από κάθε είδος και τύπο ένσαρκου ή άσαρκου ανθρώπου, που κυμαίνεται σε χαρακτήρα απ’ τον πολύ καλό ως τον πολύ κακό. Μπορεί να περιλαμβάνει τη βοήθεια που προσφέρεται από πραγματικούς μυημένους και μύστες, μέσω των εργαζόμενων μαθητών και ζηλωτών τους, στις νοητικές και αστρικές δραστηριότητες των συνήθων νοημόνων ανδρών και γυναικών, συμπεριλαμβανομένου του προσώπου με συναισθηματικό και ιδιοτελή προσανατολισμό. Πρέπει να θυμάστε πως κανένας αληθινός μυημένος ή μαθητής δεν επιδιώκει ποτέ να ελέγξει οποιοδήποτε πρόσωπο ούτε να του υποδείξει υπό μορφή ρητής εντολής οποιαδήποτε πράξη που πρέπει να κάνει. Όμως πολλοί άνθρωποι συντονίζονται με τη διδαχή που δίνεται από εξασκημένες διάνοιες σε μαθητές, ή αποτυπώνουν τηλεπαθητικά τις ισχυρές σκεπτομορφές που δημιουργούνται από τους στοχαστές του κόσμου ή τα Mέλη της Ιεραρχίας, απ’ όπου και οι πολλές παρερμηνείες και οι λεγόμενες καταγραφείσες καθοδηγήσεις. Οι άνθρωποι οικειοποιούνται μερικές φορές εκείνο που προορίζεται για κάποιο όμιλο, ή μια νύξη που δίνει ο Διδάσκαλος σ’ ένα μαθητή.

9. Καθοδήγηση έρχεται επίσης από την ισχυρή, ολοκληρωμένη προσωπικότητα του ανθρώπου και συχνά αποτυγχάνει να την αναγνωρίσει για ό,τι είναι. H φιλοδοξία, η επιθυμία ή οι αλαζονικές προθέσεις μιας προσωπικότητας μπορούν να κατέλθουν απ’ το νοητικό σώμα και να εντυπωθούν στον εγκέφαλο κι όμως ο άνθρωπος στην εγκεφαλική αυτή συνείδηση μπορεί να θεωρήσει ότι προέρχονται από κάποια εξωτερική πηγή. Ωστόσο, συνεχώς ο φυσικός άνθρωπος ανταποκρίνεται στις εντολές και τις παρωθήσεις της προσωπικότητάς του.

Αυτό συμβαίνει συχνά σε τρεις τύπους ανθρώπων:
α. Σ’ όσους το εγώ ή η προσωπικότητα είναι στην έκτη ακτίνα.
β. Σ’ όσους αφέθηκαν ανοικτοί στις γοητείες του αστρικού πεδίου δια της υπερδιέγερσης του ηλιακού πλέγματος.
γ. Σ’ όσους είναι δεκτικοί για τον έναν ή τον άλλο λόγο στην αποχωρούσα Ιχθυακή ενέργεια.

10. Καθοδήγηση μπορεί να έλθει, όπως ξέρετε καλά, από την ψυχή του ανθρώπου, όταν μέσω διαλογισμού, πειθαρχίας και υπηρεσίας εδραιώσει επαφή κι επομένως υφίσταται ένας άμεσος αγωγός επικοινωνίας από την ψυχή στον εγκέφαλο μέσω του νου. Όταν είναι διαυγής κι άμεση, είναι αληθινή θεία καθοδήγηση κι έρχεται από την εσώτερη θειότητα. Όμως μπορεί να διαστρεβλωθεί και να παρερμηνευθεί αν ο νους δεν είναι αναπτυγμένος, ο χαρακτήρας δεν είναι καθαρμένος κι ο άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος από τον ακατάλληλο έλεγχο της προσωπικότητας. O νους πρέπει να κάνει σωστή εφαρμογή της μεταδοθείσας αλήθειας ή οδηγίας. Όταν υπάρχει αληθινή κι ορθή κατανόηση της εσώτερης θείας φωνής, τότε – και μόνο τότε – έχετε αλάνθαστη καθοδήγηση και η φωνή του εσώτερου Θεού μπορεί τότε να μιλήσει με διαύγεια στο όργανό της, τον άνθρωπο πάνω στο φυσικό πεδίο.

11. Όταν η τελευταία αυτή μορφή καθοδήγησης εδραιωθεί, σταθεροποιηθεί, γαλουχηθεί, αναπτυχθεί και κατανοηθεί, τότε άλλες μορφές πνευματικής καθοδήγησης καθίστανται δυνατές. O λόγος γι’ αυτό είναι ότι θα περάσουν ή θα υποβληθούν στο κριτήριο αξιών που συνιστά ο παράγοντας της καθαυτής ψυχής. Η επίγνωση της ψυχής είναι μέρος κάθε επίγνωσης. Η αναγνώριση της ψυχικής αυτής επίγνωσης είναι ένα βαθμιαίο και προοδευτικό γεγονός όσον αφορά τον άνθρωπο πάνω στο φυσικό πεδίο. Τα εγκεφαλικά κύτταρα πρέπει να αφυπνισθούν βαθμιαία και ν’ αναπτυχθεί η σωστή ερμηνευτική ανταπόκριση. Καθώς, λόγου χάρη, ο άνθρωπος αποκτά επίγνωση του Σχεδίου του Θεού, μπορεί να θεωρήσει ότι αυτό το Σχέδιο του μεταδίδεται από ένα Διδάσκαλο ή κάποιο Mέλος της Ιεραρχίας· μπορεί να θεωρήσει ότι η γνώση φτάνει σ’ αυτόν μέσω της δικής του απευθείας επαφής με μια σκεπτομορφή του Σχεδίου. Aν κατορθώσει κι ερμηνεύσει αυτή τη γνώση μ’ έναν αληθινά ορθό τρόπο, απλώς επιτυγχάνει ν’ αναγνωρίσει κατ’ ανάγκη εκείνο που η ψυχή του αναπόφευκτα γνωρίζει, επειδή η ψυχή του είναι μια όψη της Παγκόσμιας ψυχής και ακέραιο μέρος της πλανητικής Ιεραρχίας.

 

Alice Bailey - Εσωτερική Ψυχολογία