Η σύνδεση του ανθρώπου με την
πηγή του ξεχάστηκε. Το παρελθόν του, η σύνδεσή του με άλλες μορφές ζωής, η
ευδαιμονία και η σοφία του επίσης. Το ανθρώπινο σώμα φτιάχτηκε αρχικά με σκοπό
να μεταφέρει μέσα του τη βιβλιοθήκη του σύμπαντος. Αυτό περιορίστηκε. Η
πολυδιαστατικότητα του ανθρώπινου σώματος περιορίστηκε κι αυτή. Ο άνθρωπος
φυλακίστηκε σε μια πραγματικότητα γεμάτη ασθένειες, γήρας, ανασφάλεια και φόβο.
Ξέχασε και το μόνο που κάνει πια είναι να φροντίζει για τα καθημερινά του,
ζώντας μέσα σε πολέμους, αντιδικίες και μίση. Ξέχασε και μέσα από το
επαναλαμβανόμενο κάρμα (φυσικό είναι γιατί πρέπει να επιβιώσει) παράγει αρκετή
«τροφή» γι αυτά τα πλασματάκια.
Κάτι όμως άφησαν απείραχτο. Κάτι δεν τόλμησαν να πειράξουν. Αυτό είναι
η σεξουαλικότητα του ανθρώπινου σώματος που αν την αφαιρούσαν, τότε οι άνθρωποι
δεν θα πολλαπλασιάζονταν. Αυτό φυσικά δεν το ήθελαν γιατί οι άνθρωποι παράγουν
την απαιτούμενη γι αυτούς ενέργεια. Η ένωση όμως των ενεργειών δυο ανθρώπων σε
απελευθερώνει από τον τρισδιάστατο κόσμο μας, σε ταξιδεύει σε άλλες σφαίρες
συνείδησης και σου θυμίζει κάτι από τη χαμένη σου ευδαιμονία. Αυτό δεν θα το
επέτρεπαν γιατί ήταν επικίνδυνο. Οι άνθρωποι μέσα από την ερωτική συνεύρεση θα
μπορούσαν να θυμηθούν. Έτσι αποφάσισαν να περιορίσουν τη συχνότητα που οι
άνθρωποι θα μπορούσαν να ταξιδεύουν μέσα από αυτό. Περιόρισαν τον «κοσμικό»
οργασμό σε καθαρά σωματικό και μετέτρεψαν την ιερότητα του έρωτα σε βρώμικες
συνήθειες στις οποίες έπρεπε να επιδίδονται στα κρυφά.
(…)
Καταλαβαίνετε τώρα τη σημαντικότητα του Όσσο ως παρουσίας στον πόλεμο
ενάντια στο σκοτάδι. Απενοχοποίησε το σεξ. Το έβγαλε από τις εκκλησιαστικές
(υποτιθέμενα θεϊκές) τελετές και το ένωσε με το πνεύμα. Ήταν αναγκαίο να συμβεί
τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο και αυτό έκανε. Κάθε άνθρωπος είναι ένα σύμπαν
ολάκερο. Κάθε ανθρώπινο σώμα είναι μια βιβλιοθήκη γεμάτη γνώσεις. Κάθε
ανθρώπινο σώμα είναι πηγή ευδαιμονίας και χαράς. Ένα ανθρώπινο σώμα μπορεί να
ταξιδέψει μέσα από τις συχνότητες της ερωτικής συνεύρεσης σε άλλες σφαίρες
πραγματικότητας. Αλλά οι «κακούληδες» το έκρυψαν. Δεν ήθελαν οι άνθρωποι να
δραπετεύσουν από τη φυλακή που τους έβαλαν, ούτε να θυμηθούν. Ένα πράγμα όμως
που δεν είναι κατανοητό από πολλούς ταντρίκες είναι ότι ο μόνος τρόπος να
ταξιδέψουν. είναι μέσα από την αγάπη. Η αγάπη είναι το όχημα που σε ταξιδεύει. Η
ενέργεια της αγάπης είναι αυτή που μπορεί μέσα από την ερωτική συνεύρεση να
ενεργοποιήσει τους κωδικούς της φώτισης. Οι ταντρίκες κράτησαν ότι οι υψηλά
δονούμενοι και καθαρά ενεργειακοί άνθρωποι μπορούν να σε ταξιδέψουν και την
αγάπη την ξέχασαν. Έτσι ωφελιμιστικά επιδιώκουν συνευρέσεις κατάλληλες γι
αυτούς, ξεχνώντας ότι δεν πρόκειται να πάνε πουθενά χωρίς αγάπη. Η βαμπιρική
αυτή διάθεση δεν περιέχει αυτοσεβασμό και αλήθεια. Είναι απλώς μια άλλη μέθοδος
που οι άνθρωποι χρησιμοποιούν κατά κόρον και κατ’ εξακολούθηση, και καλύπτει
απλώς την τάση τους να έχουν πολλούς συντρόφους. Πολύ καλό σεξ μπορούν να έχουν
ακόμα και αυτοί που δεν είναι σε πνευματική αναζήτηση. Το να βιώσεις όμως
κοσμικό οργασμό μέσα από το όχημα της αγάπης είναι άλλη υπόθεση. Μια υπόθεση
την οποία, αν δεν μετακινηθούν από την εγωιστική επιδίωξή τους, δεν θα
πλησιάσουν ποτέ. Επίσης δεν κατανόησαν ότι ένα υψηλά δονούμενο άτομο δεν μπορεί
να συνευρεθει με οποιονδήποτε. Είναι σαν να προσπαθείς να φορέσεις ένα
πουκάμισο 3-4 νούμερα μικρότερο. Αυτό είναι δύσκολο, σχεδόν ακατόρθωτο. Για να
το κάνει κάποιος αυτό, πρέπει να «χαμηλώσει» τη δόνησή του και αυτό είναι
κουραστικό. Είναι χάσιμο ενέργειας. Επίσης, το να μοιράζει την ενέργειά του
δεξιά και αριστερά επιδιώκοντας τη φώτιση, απαιτεί συνεχή αυξομείωση αυτής της
ενέργειας και είναι επίσης κουραστικό.
Κάτι άλλο που δεν κατάλαβαν είναι ότι η σεξουαλικότητα είναι μόνο ένα
μέρος της χαμένης ταυτότητας του ανθρώπου, δεν είναι το παν. Η διαστροφή του
ανθρώπινου σώματος δεν επικεντρώνεται μόνο στα γεννητικά όργανα. Η διαστροφή
είναι καθολική και η προσέγγιση του Θεού, μόνο μέσω του σεξ, είναι παιδαριώδης.
Υπάρχουν χιλιάδες άλλες ικανότητες και δυνατότητες κρυμμένες στο σώμα και τα
κύτταρά μας. Είναι όμορφο να βλέπεις τους ανθρώπους να θέλουν να θυμηθούν ποιοι
είναι. Ο ταντρικός έρωτας είναι ένα μικρό μέρος της ενθύμησης αυτής. Δεν είναι
όμως το παν η αγωνιώδης αναζήτηση ενός ταντρικού συντρόφου εμπεριέχει αυτό που
είπαμε πριν: αγωνία. Κι αυτή η αγωνία δεν θυμίζει σε τίποτα την ευδαιμονία που
επιζητούν. Το μεγάλο λάθος στην κατανόησή τους είναι ότι βλέπουν τον σύντροφο
ως μέσον, ως όχημα. Επαναλαμβάνω. Βλέπουν τον σύντροφο ως όχημα κι αυτό είναι
εγωιστικό. Το όχημα όμως είναι η αγάπη που έχει ο σύντροφος για εμάς κι εμείς
γι αυτόν. Οι ταντρίκες ακολουθούν κάποιους κανόνες, παίρνουν κάποιες μυήσεις
και πρέπει να το δεχτούμε ότι είναι σημαντικές. Όπως η γιόγκα όμως, είναι απλώς
ένας σωστός τρόπος για να γυμνάζεσαι αφού συνοδεύεται με τις αναπνοές, αλλά δεν
σε οδηγεί από μόνη της στη φώτιση, έτσι και ο ταντρικός έρωτας είναι ένας
σωστός τρόπος να κάνεις έρωτα, αλλά από μόνος τους δεν οδηγεί στη φώτιση.
(…)
Μερικοί χρησιμοποιούν την ιδέα της μη προσκόλλησης ως αφορμή για να
μην ανοίξουν ποτέ την καρδιά τους. Καλύπτουν τον φόβο τους να αγαπήσουν,
επιλέγοντας να μοιράζονται σε πολλούς συντρόφους. Διατηρούν την υποτιθέμενη
ελευθερία τους βρίσκοντας αυτόν τον εύσχημο, «πνευματικό» τρόπο, κατάλληλο γι
αυτούς. Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλουν να αγαπήσουν. Η αλήθεια είναι ότι
φοβούνται να αγαπήσουν. Το να αγαπήσουν βαθιά είναι επικίνδυνο για κάποιους. Η
«τρέλα» στην οποία οδηγεί η βαθιά αγάπη και το χάσιμο των ορίων του εαυτού τους
τους αποδιοργανώνει και τους φοβίζει θανάσιμα. Η αγάπη σου θυμίζει τη θεότητά
σου και τον ολόκληρο εαυτό σου. Μπορεί να σε παρασύρει σε παράλογες πράξεις, να
σε κάνει να θέσεις διαφορετικές προτεραιότητες, να σε ωθήσει να γίνεις
διαφορετικός κι αυτό δεν το αντέχουν. Φοβούνται να ορίσουν τον εαυτό τους με άλλο
τρόπο. Φοβούνται την ελευθερία και την αναρχία της αληθινής αγάπης. Στηρίζουν
την ύπαρξή τους στα περιορισμένα τους όρια και αντιστέκονται σε μια αγάπη που
έχει τη δύναμη να τους τα γκρεμίσει έτσι αρέσκονται στη δικαιολογία ότι είναι
ελεύθεροι, μοιράζοντας απλώς το σώμα τους δεξιά αριστερά.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη σκλαβιά
από αυτή την υποτιθέμενη ελευθερία. Οι άνθρωποι που δεν βιώνουν την αγάπη, που
την αποφεύγουν, είναι αυτοί που φέρουν τις βαρύτερες αλυσίδες στα πόδια τους.
Θα τους βρείτε παντού. Είναι κρυμμένοι πίσω από όλες τις κουλτούρες και όλες
τις θρησκείες. Είναι αυτοί που είναι άψογα οργανωμένοι, προγραμματισμένοι και
λογικοί. Θα τους αναγνωρίσετε γιατί δεν έχουν εξάρσεις και σκαμπανεβάσματα.
Ακόμα και αν η αγάπη τους χτυπήσει την πόρτα, αυτοί θα βρουν χιλιάδες
δικαιολογίες για να την αρνηθούν. Δεν είναι η κατάλληλη εποχή, δεν είναι
έτοιμοι, έχουν άλλα πράγματα να κάνουν και άλλα πολλά. Αν κοιτάξεις όμως τα
μάτια τους, θα δεις τις σιδερένιες μπάρες της φυλακής μέσα σε αυτά. Έχουν
ξεχάσει να αγαπούν και προστατεύονται μέσα στη νεκρή ασφάλεια της αποφυγής της
αγάπης, γιατί δε θέλουν να αλλάξουν. Έχουν ξεχάσει την ευδαιμονία της αγάπης
και προτιμούν την «κανονική» ρότα της ζωής τους.
(…)
Όπως οι πολυγαμικοί χάνουν την ενέργειά τους (ακόμα κι αυτοί που
πιστεύουν ότι έχουν τους τρόπους να παίρνουν μόνο) λειτουργώντας χωρίς αγάπη, έτσι χάνουν ή
νεκρώνουν την ενέργειά τους και οι μονογαμικοί. Παραμένοντας σε μια σχέση χωρίς
αγάπη, καταδικάζεις τον εαυτό σου σε μια οικειοθελή φυλακή. Μπορεί να κάνεις τα
πάντα χωρίς αγάπη. Μπορεί ακόμα να εφαρμόζεις αυτή τη στάση ή την άλλη, αλλά
καμία ενέργεια δεν πρόκειται να υποκινηθεί μέσα από τα σώματα. Κανένα ταξίδι δεν πρόκειται να κάνει το
παντρεμένο ζευγάρι που η αγάπη έχει στερέψει στον γάμο του. Δεν είναι εδώ για
να καταστρέψω τις δομές της κοινωνίας. Είμαι εδώ, όμως, για να πω τα πράγματα
με το όνομά τους, γιατί αγαπώ την αλήθεια. Συχνά βλέπω ζευγάρι σε εστιατόρια ή
σε γιορτές να κάθονται δίπλα δίπλα. Πολλές φορές είναι ευδιάκριτη η απουσία
ηλεκτρισμού και ενέργειας ανάμεσά τους. Συχνά βλέπω την απουσία αγάπης και
χαράς ανάμεσά τους. Και το αίσθημα που έχω κοιτώντας τους είναι ότι δεν θα
ήθελα να ζήσω έτσι. Οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι, παρόλο που δεν παίρνουν χαρά από
τον σύντροφό τους, μπορεί να τον ζηλεύουν και να θέλουν να τον κρατήσουν μόνο
για τον εαυτό τους. Οι σχέσεις αγάπης έχουν γίνει σχέσεις κατοχής. Οι άνθρωποι
ασφυκτιούν στις σχέσεις κατοχής κι όταν κάποια στιγμή χάνεται η αγάπη,
αναρωτιούνται γιατί. Το αγαπώ και το κατέχω είναι δυο διαφορετικά πράγματα. Στις
μονογαμικές σχέσεις τις περισσότερες φορές καταλύεται η ελευθερία, με
αποτέλεσμα να χάνεται η αγάπη. Σε μια νεκρή σχέση δεν υπάρχει ανακύκλωση
ενέργειας. Δεν υπάρχει πιθανότητα να πυροδοτηθεί οποιοσδήποτε κωδικός φώτισης
μέσα σε αυτήν. Δεν υπάρχει κοινό προχώρημα, ταξίδεμα, σκοπός. Υπάρχει μόνο
κοινό πορτοφόλι και κοινά παιδιά επαναλαμβάνω, δεν είμαι εδώ για να καταστρέψω
τις δομές της κοινωνίας. Είμαι εδώ, όμως, για να πω τα πράγματα με το όνομά
τους, γιατί αγαπώ την αλήθεια.
(…)
Οι άνθρωποι αναζητούν την αγάπη, αλλά δεν μπορούν να αγαπήσουν. Μόνο
ένας ολόκληρος άνθρωπος μπορεί ν’αγαπήσει ολόκληρα. Διαφορετικά η αγάπη σου θα
είναι μισή, όπως κι εσύ. Το πρωι αγαπάς, το μεσημέρι ξεαγαπάς και το βράδυ
αλλάζεις γνώμη. Το πρωι σου αρέσει ο σύντροφός του, αλλά αργότερα σε εκνευρίζει
ο τρόπος που τρώει ή στέκεται. Οι άνθρωποι αναζητάμε την αγάπη γιατί αυτό
είμαστε στην ουσία μας και η αγάπη με έναν άλλο άνθρωπο είναι το μόνο που έχει
απομείνει να μας το θυμίζει. Ο άνθρωπος αρέσκεται στην αγάπη, αλλά ο ίδιος δεν
μπορεί να αγαπήσει παρά μόνο αποσπασματικά γιατί είναι κομμένος σε χιλιάδες
κομμάτια. Βιώνει την πραγματικότητα μέσα από το μυαλό του, μέσα από τα μοντέλα
του εγώ του και το εγώ δεν μπορεί να αγαπήσει. Το εγώ από τη φύση του δεν
μπορεί να αγαπήσει, δεν είναι φτιαγμένο γι αυτό.
Έτσι οι άνθρωποι κομματισμένοι όπως είναι, προσπαθούν να ενωθούν με
άλλους κομματιασμένους και το αποτέλεσμα είναι οικτρό. Τα αποτελέσματα τα
βλέπουμε γύρω μας. Σε μια εποχή όπως η δική μας, που το φως κατακλύζει τις
πολιτείες των ανθρώπων, είναι φυσικό οι σχέσεις να περνούν κρίση. Σε μια εποχή
που η αγάπη προσπαθεί να εγκαθιδρυθεί στις καρδιές σας, είναι φυσικό τα
παρωχημένα μοντέλα της αγάπης να μη λειτουργούν. Τα δράματα που ζουν οι
άνθρωποι είναι αποτέλεσμα της προσπάθειάς τους να θυμηθούν ποια τελικά είναι η
αγάπη. Δοκιμάζοντας διάφορους τρόπους, συνειδητοποιούν ότι αυτό δεν είναι η
αγάπη. Ούτε και αυτό είναι αγάπη. Αλλά ούτε και αυτό είναι αγάπη. Με αυτό τον
τρόπο έχουν τη δυνατότητα να προχωρήσουν, ξεσκαρτάροντας κομμάτια του εγώ από
τον εαυτό τους. Μόνο όταν προχωρήσεις τελικά στο κέντρο σου, έχεις την
πιθανότητα ή τη δυνατότητα να γνωρίσεις την αγάπη έξω από εσένα. Μόνο τότε θα
έχεις τη δυνατότητα να αγαπήσεις με την ουσία σου. Η αγάπη είναι… φώτιση. Όπως
όλα τα πράγματα σε αυτή τη ζωή είναι φώτιση, έτσι και η αγάπη είναι φώτιση.
Μόνο ένας αιώνιος άνθρωπος μπορεί να αγαπήσει αιώνια. Κανένας άλλος.
Προχωρώντας σ’αυτή τη διαδρομή για να θυμηθείς τον εαυτό σου, θα
συνειδητοποιήσεις ότι μόνο δυο άνθρωποι ολόκληροι μπορούν να αγαπηθούν. Όμως,
για να φτάσεις εκεί, πρέπει να περάσεις από όλα τα σημεία του εγώ σου. Μέσα σου
και έξω σου θα διαπιστώσεις τους τρόπους με τους οποίους το εγώ υποκρίνεται και
παρομοιάζεται με αγάπη. Και πιστέψτε με, οι άνθρωποι ανασαίνουν και βιώνουν την
υποτιθέμενη αγάπη μέσα από το εγώ τους. Όταν προχωρήσεις από το εγώ στο μη εγώ,
τότε μόνο έχεις την πιθανότητα να συναντήσεις ένα άλλο πλάσμα αιώνιο σαν εσένα
και να απολαύσετε αυτή τη διαδρομή μαζί.
(…)
Οι άνθρωποι πρέπει να θυμηθούν την αγάπη. Πρέπει να μπουν στη
διαδικασία να ξαναθυμηθούν πως είναι να αγαπούν. Όχι να βρουν την αγάπη, αλλά
να γίνουν αγάπη οι ίδιοι. Αυτή είναι μια επώδυνη διαδικασία γατί θα σε οδηγήσει
μέσα από το εγώ σου για να φτάσεις σε μια κατάσταση του μη εγώ ώστε να νιώσεις
την αγάπη. Το να γνωρίσεις την αγάπη είναι μια εσωτερική διαδικασία που θα σε
οδηγήσει σ’εσένα. Δεν είναι εξωτερική. Οι άνθρωποι έξω είναι εκεί για να σου
δείχνουν κάθε τόσο πόσο δρόμο έχεις ακόμα για τη φώτιση. Κι αυτό είναι όλο.
Επειδή όμως ο Θεός δεν είναι ο ισχυρός παππούλης που ζει στον Όλυμπο, κοιτάτε
με προσοχή τα σημάδια στο δρόμο για να φθάσετε τελικά σε αυτόν. Όπως ο
Κοντορεβυθούλης σκόρπισε τα ψίχουλα στο δρόμο για να μπορέσει να γυρίσει πίσω,
έτσι έχετε σκορπίσει κι εσείς τις «άτυχες» αγάπες σας για να θυμηθείτε πώς να
γυρίσετε πίσω. Μην κλαίτε αιώνια πάνω από ένα ψίχουλο – ατυχία, γιατί είναι
εκεί απλώς για να σας δείξει τον δρόμο. Προχωρήστε από την περιφέρεια στο
κέντρο. Προχωρήστε από αυτά που δεν λειτουργούν για να καταλήξετε σε αυτό που
λειτουργεί. Ακούστε… η αγάπη είναι φώτιση. Κι αυτό είναι όλο.
Oι άνθρωποι είναι παγιδευμένοι σε όλα τα μοντέλα ζωής γιατί έχουν
ξεχάσει τον εαυτό τους την ελευθερία και την αγάπη μέσα τους. Αφήνονται σε έναν
τρόπο ζωής ή θρήσκευμα ανάλογα με το σημείο γέννησης και αφήνονται σε αυτό
μέχρι να πεθάνουν. Το μεγαλύτερο αστείο είναι ότι οι μονογαμικοί περιγελούν
τους πολυγαμικούς και το αντίστροφο. Οι πολυγαμικοί τους άγαμους (σημ. εννοεί
εκείνους που απέχουν από το σεξ, όχι αυτούς που δεν είναι παντρεμένοι) και το αντίστροφο. Οι άγαμοι τους
μονογαμικούς και το αντίστροφο. Μέσα σε κάθε έναν από εμάς υπάρχουν όλοι
ταυτόχρονα. Και κάθε φορά που κατηγορείς κάτι είναι σαν να κατηγορείς τον εαυτό
σου. Άλλωστε θυμάσαι πως έζησες τις προηγούμενες φορές; Θυμάσαι εσύ με τις
τρεις φιλενάδες, τις μοναχικές σου ζωές; Κι εσύ που είσαι ταντριστής τώρα,
θυμάσαι αν σε προηγούμενη ζωή δεν φωτίστηκες μέσα από τη γιόγκα του Πατάντζαλι;
Όχι δεν θυμάσαι. Κι εσύ που στέκεσαι αυτάρεσκα στο γεγονός ότι διατηρείς τον
νεκρό σου γάμο για τα παιδιά σου, κατηγορώντας αυτήν που τον χάλασε, θυμάσαι τι
έκανες παλιά; Όχι. Κι εσύ που στέκεσαι αυτάρεσκα στην αποχή σου από το σεξ,
κατηγορώντας τον φίλο σου που έχει πολλές σχέσεις, θυμάσαι τα όργια των
προηγούμενων ζωών; Όχι, δεν θυμάσαι.
Παρ’όλα αυτά επικρίνεις τα πάντα, ξεχνώντας ότι όλοι είμαστε ένα και
ότι το μόνο που μας χωρίζει είναι οι αντιλήψεις μας. Τίποτα άλλο. Κανένας δεν
είναι καλύτερος η χειρότερος. Κανείς δεν είναι καθαρός ή βρώμικος αυτές είναι
ανθρώπινες επινοήσεις και διαχωρισμοί. Είναι σκαρφίσματα του εγώ, απλώς για να
μας κάνει να αισθανόμαστε καλά. Το εγώ έχει τη μανία να πιστεύει ότι είναι
μοναδικό και αλάθητο. Ότι φέρει όλη την αλήθεια και όλη τη χάρη και ότι οι
υπόλοιποι είναι λίγοι και ψεύτικοι. Αυτός που λειτουργεί με το εγώ είναι
ηθικός, σωστός, έξυπνος, σε αντιδιαστολή με κάποιους άλλους. Το εγώ μπορεί
επίσης να δημιουργεί ακριβώς τα αντίθετα χαρακτηριστικά. Σε κάνει ανήθικο,
λάθος και χαζό σε αντιδιαστολή με κάποιους άλλους. Ο εγωισμός φέρνει διαχωρισμό
και κριτική. Μέσα μας και έξω μας. Το μη εγώ είναι αυτό που θα σε οδηγήσει σε
μια νέα κατάσταση ύπαρξης, σε μια νέα κατανόηση και θα φτιάξει μια καινούργια
γη. Το μη εγώ είναι η μη ταύτιση και η μη ταύτιση είναι η μη προσκόλληση και η
μη προσκόλληση είναι να συνειδητοποιήσεις τη γελοιότητα της ζωής σου. Όταν
συνειδητοποιήσεις πόσο γελοία είναι αυτά που πιστεύεις και αυτά που περιμένεις,
τότε η φώτιση είναι κοντά.»
Ελένη Ιεροδιακόνου - Το ταμπού της φώτισης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου